06 2273 5075 (Susanne)
06 8119 7748 (Iris)
info@ergotherapieweert.nl
Voorbeeldsituatie van ergotherapie bij ouderen
Riet en Jan
Jan, mijn man, heeft de ziekte van Alzheimer; eigenlijk moet ik zeggen dat we het samen hebben. Dat mijn man veel vergeet, daar heeft hij namelijk zelf niet zo’n last van, maar ik wel. Ik kan hem daarom haast niet meer alleen laten, ik vind het zo naar voor hem dat hij zo doelloos rondloopt in huis en niet meer weet wat hij wil en wat hij moet doen. Ik wil hem zoveel mogelijk helpen, maar daar raakt hij geïrriteerd door. Hij wordt soms boos op mij en daar word ik dan weer verdrietig van. Aan de ene kant heeft hij mijn hulp nodig en aan de andere kant ergert mijn hulp hem.
Ergotherapeut aan huis
Sinds kort komt er een ergotherapeut bij ons thuis. De ergotherapeut begrijpt dat de geheugenproblemen van mijn man vooral door mij ervaren worden. De ergotherapeut zoekt ook aansluiting bij mijn man, die niet begrijpt waarom anderen hem steeds ’willen helpen’. Hij krijgt het gevoel dat anderen hem willen ’dwingen’. Hij verzet zich daartegen. Begrijpelijk vanuit zijn belevingswereld.
De ergotherapeut heeft eerst een gesprek met mijn man gehad over vroeger en wat hij allemaal leuk vond om te doen. Ik vond dat mijn man veel vertelde, de ergotherapeut herhaalde steeds wat mijn man vertelde en vroeg daarop dan weer door. Het is lang geleden dat mijn man zo’n lang gesprek met iemand had gehad, hij zat echt op zijn praatstoel. In dat gesprek vertelde mijn man ook dat hij oprecht niet begrijpt waarom iedereen zich met hem ‘bemoeit’: “Laat mij gewoon mijn eigen dingen doen.” “Ik wil s’ avonds zelf de fles wijn voor mijn vrouw en mij opentrekken en toosten op ons. Dat was altijd mijn ding. En de filmpjes die ik van onze kleinkinderen heb gemaakt, bekijken. Daar ben ik trots op.” Daarna heeft de ergotherapeut mij bij het gesprek betrokken en wilde ook veel van mij weten: hoe ik het vind gaan en wat ik moeilijk vind in de situatie. Bij een volgend bezoek heeft de ergotherapeut mij adviezen gegeven hoe ik mijn man het beste kan benaderen. We hebben het stimuleren ‘zonder dwang’ geoefend. Ik heb geleerd hem anders te benaderen: dat wat ik wil zeggen, formuleer ik nu positiever.
Kleine aanpassingen zorgen voor een goed gevoel!
De ergotherapeut heeft de bediening van de DVD-speler vereenvoudigd, zodat mijn man weer zelf zijn DVD’s kan bekijken. Ik merk dat mijn man het fijn vindt als ik hem voorstel om een DVD te kijken. Hij kan nu weer zelf kiezen welke DVD hij wil zien, hij geniet er van dat hij zelf de DVD aan kan zetten en het weer helemaal zelf regelt. In plaats van dat ik de DVD aanzet en hem zeg dat hij een DVD kan kijken.
Het openen van de fles wijn is ook gemakkelijker gemaakt. We hebben een zogenaamde kelneropener gekocht en die ligt opengeklapt klaar. Op die manier is het gebruik voor mijn man duidelijk en kan hij zelf het initiatief nemen, alles vinden en het zelfstandig uitvoeren.
Het lijken kleine dingen die ik veranderd heb op advies van de ergotherapeut.
Ik merk dat het veel uitmaakt hoe ik mijn man benader, door de positieve benadering die ik geleerd heb van de ergotherapeut accepteert mijn man mijn hulp veel beter. Verder heb ik ook geleerd om hulp in huis te vragen. Ik ga nu weer dinsdagavond naar het koor en ik vind het heerlijk om weer iets alleen te kunnen doen. En daardoor hebben we het weer goed samen, daar ben ik zo blij mee!
Jan, mijn man, heeft de ziekte van Alzheimer; eigenlijk moet ik zeggen dat we het samen hebben. Dat mijn man veel vergeet, daar heeft hij namelijk zelf niet zo’n last van, maar ik wel. Ik kan hem daarom haast niet meer alleen laten, ik vind het zo naar voor hem dat hij zo doelloos rondloopt in huis en niet meer weet wat hij wil en wat hij moet doen. Ik wil hem zoveel mogelijk helpen, maar daar raakt hij geïrriteerd door. Hij wordt soms boos op mij en daar word ik dan weer verdrietig van. Aan de ene kant heeft hij mijn hulp nodig en aan de andere kant ergert mijn hulp hem.
Ergotherapeut aan huis
Sinds kort komt er een ergotherapeut bij ons thuis. De ergotherapeut begrijpt dat de geheugenproblemen van mijn man vooral door mij ervaren worden. De ergotherapeut zoekt ook aansluiting bij mijn man, die niet begrijpt waarom anderen hem steeds ’willen helpen’. Hij krijgt het gevoel dat anderen hem willen ’dwingen’. Hij verzet zich daartegen. Begrijpelijk vanuit zijn belevingswereld.
De ergotherapeut heeft eerst een gesprek met mijn man gehad over vroeger en wat hij allemaal leuk vond om te doen. Ik vond dat mijn man veel vertelde, de ergotherapeut herhaalde steeds wat mijn man vertelde en vroeg daarop dan weer door. Het is lang geleden dat mijn man zo’n lang gesprek met iemand had gehad, hij zat echt op zijn praatstoel. In dat gesprek vertelde mijn man ook dat hij oprecht niet begrijpt waarom iedereen zich met hem ‘bemoeit’: “Laat mij gewoon mijn eigen dingen doen.” “Ik wil s’ avonds zelf de fles wijn voor mijn vrouw en mij opentrekken en toosten op ons. Dat was altijd mijn ding. En de filmpjes die ik van onze kleinkinderen heb gemaakt, bekijken. Daar ben ik trots op.” Daarna heeft de ergotherapeut mij bij het gesprek betrokken en wilde ook veel van mij weten: hoe ik het vind gaan en wat ik moeilijk vind in de situatie. Bij een volgend bezoek heeft de ergotherapeut mij adviezen gegeven hoe ik mijn man het beste kan benaderen. We hebben het stimuleren ‘zonder dwang’ geoefend. Ik heb geleerd hem anders te benaderen: dat wat ik wil zeggen, formuleer ik nu positiever.
Kleine aanpassingen zorgen voor een goed gevoel!
De ergotherapeut heeft de bediening van de DVD-speler vereenvoudigd, zodat mijn man weer zelf zijn DVD’s kan bekijken. Ik merk dat mijn man het fijn vindt als ik hem voorstel om een DVD te kijken. Hij kan nu weer zelf kiezen welke DVD hij wil zien, hij geniet er van dat hij zelf de DVD aan kan zetten en het weer helemaal zelf regelt. In plaats van dat ik de DVD aanzet en hem zeg dat hij een DVD kan kijken.
Het openen van de fles wijn is ook gemakkelijker gemaakt. We hebben een zogenaamde kelneropener gekocht en die ligt opengeklapt klaar. Op die manier is het gebruik voor mijn man duidelijk en kan hij zelf het initiatief nemen, alles vinden en het zelfstandig uitvoeren.
Het lijken kleine dingen die ik veranderd heb op advies van de ergotherapeut.
Ik merk dat het veel uitmaakt hoe ik mijn man benader, door de positieve benadering die ik geleerd heb van de ergotherapeut accepteert mijn man mijn hulp veel beter. Verder heb ik ook geleerd om hulp in huis te vragen. Ik ga nu weer dinsdagavond naar het koor en ik vind het heerlijk om weer iets alleen te kunnen doen. En daardoor hebben we het weer goed samen, daar ben ik zo blij mee!
